|
Στάθης Ψύλλος
ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ Η μεταφυσική της μεθόδου (Δοκίμια - Μελέτες, Νέες εκδόσεις) |
Από το 1847 ο Μαρξ άρχισε να συνειδητοποιεί ότι η ανατροπή του καπιταλισμού, το μείζον πρόταγμα της νιότης του, προϋποθέτει την ορθή κατανόησή του. Κλειδί σε αυτή τη μετάβαση είναι η αλλαγή στάσης του Μαρξ στο status και τη σημασία της αφαίρεσης, τόσο ως τμήματος της επιστημονικής μεθόδου όσο και ως τμήματος της μεταφυσικής δομής της πραγματικότητας. Η αφαίρεση ως μέθοδος γνώσης μιας μη αισθητής, αλλά εξηγητικά αναπόδραστης, πραγματικότητας μετατράπηκε από επιστημολογικό εμπόδιο σε επιστημονικό εργαλείο. Όμως αποτέλεσμα αυτής της μεθοδολογικής αλλαγής είναι και μια οντολογική στροφή: το προϊόν της αφαίρεσης μετατρέπεται από φαντασιακό δημιούργημα του νου σε ενεργό τμήμα της πραγματικότητας. Γύρω στα 1848, ο Μαρξ διαπιστώνει ότι η μέχρι τότε εμμονή του στον νομιναλισμό εμποδίζει την ανάλυση της εργασίας ως γενεσιουργού αιτίας της παραγωγής του κεφαλαίου. Και άρα εμποδίζει την κατανόηση της θεμελιώδους και καινοφανούς ιδέας ότι το κεφάλαιο δεν είναι πράγμα αλλά σχέση. Οι διαπιστώσεις αυτές, σε συνδυασμό με τη διπλή αποτυχία των επαναστάσεων του 1848, κάνουν τον Μαρξ να επαναπροσδιορίσει τη σχέση μεταξύ της (επιστημονικής) κατανόησης του καπιταλισμού και της ανατροπής του. Το έργο στο οποίο αρχίζει ο επαναπροσδιορισμός είναι η μικρή μπροσούρα Μισθωτή εργασία και κεφάλαιο, το 1849. Σε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από τον πρόλογο του μνημειώδους έργου του Το Κεφάλαιο, ο Μαρξ τονίζει: «Στην ανάλυση οικονομικών μορφών δεν βοηθούν ούτε τα μικροσκόπια ούτε τα χημικά αντιδραστήρια. Η δύναμη της αφαίρεσης πρέπει να τα αντικαταστήσει και τα δύο». Η σύγκριση της αφαίρεσης με το μικροσκόπιο δεν είναι τυχαία αλλά αποκαλύπτει πόσο σοβαρά παίρνει ο Μαρξ την αφαίρεση ως μέθοδο ανακάλυψης των μη ορατών διά γυμνού οφθαλμού οικονομικών μορφών. Όπως το μικροσκόπιο αναδεικνύει τον ρεαλισμό του Μαρξ για τη δομή της ύλης, έτσι και η αφαίρεση αναδεικνύει τον ρεαλισμό του ύστερου Μαρξ για τις αφηρημένες οντότητες. Συνεπώς, ο φαινομενικά παράδοξος υπότιτλος Η μεταφυσική της μεθόδου πρέπει να εννοηθεί κυριολεκτικά. Κατά τη μετάβαση από το αδημοσίευτο και ημιτελές χειρόγραφο του 1845, που ονομάστηκε Γερμανική ιδεολογία, στο Κεφάλαιο, ο Μαρξ εγκαταλείπει μια αντιμεταφυσική στάση όπου κυριαρχεί ο νομιναλισμός και προκρίνει μια ρεαλιστική στάση, σύμφωνα με την οποία η μεταφυσική θεμελίωση της μεθόδου της αφαίρεσης είναι απαραίτητη για την κατοχύρωση της αξιοπιστίας της ως επιστημονικού εργαλείου αποκάλυψης της πραγματικότητας πίσω από τα φαινόμενα.
ISBN 978-618-5076-43-6 |
|
|
|
Στάθης Ψύλλος Ο Στάθης Ψύλλος είναι καθηγητής Φιλοσοφίας της Επιστήμης και Μεταφυσικής στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, μέλος του Rotman Institute of Philosophy-Engaging Science και Adjunct Professor of Philosophy στο Πανεπιστήμιο του Western Ontario στον Καναδά, και Research Associate στο Centre for the Philosophy of the Natural and Social Sciences, London School of Economics. To 2015 εξελέγη μέλος της Academia Europea ενώ από το 2008 είναι μέλος της Academie Internationale de Philosophie des Sciences. Έχει διδάξει, μεταξύ άλλων, στα Πανεπιστήμια του Λονδίνου, του Ελσίνκι, του Otago στη Νέα Ζηλανδία, του Ντίσελντορφ, της Κολωνίας, του Western Ontario, καθώς και στο καθολικό Πανεπιστήμιο της Λουβαίν-λα-Νεβ, όπου και παρέδωσε τις διαλέξεις Cardinal Mercier το 2013. Είναι πρώην πρόεδρος της European Philosophy of Science Association και πρώην διευθυντής του περιοδικού Metascience. Είναι συγγραφέας ή επιμελητής έκδοσης 11 βιβλίων και έχει δημοσιεύσει περισσότερα από 170 άρθρα και βιβλιοκρισίες σε επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους. Στα έργα του περιλαμβάνονται τα εξής: • Scientific Realism: How Science Tracks Truth (Routledge, 1999). • Causation and Explanation (Acumen & McGill-Queens University Press, 2002) – το οποίο έλαβε το βραβείο των Προέδρων της British Society for the Philosophy of Science τo 2004. • Philosophy of Science A-Z (Edinburgh University Press, 2007). • Knowing the Structure of Nature (Palgrave/MacMillan, 2009). • Επιστήμη και αλήθεια, (Εκδόσεις Οκτώ, 2009). • Mechanisms in Science: Method or Metaphysics? (με τον Σταύρο Ιωαννίδη, Cambridge University Press, 2022). Είχε την επιμέλεια (με τον Martin Curd) του Routledge Companion to Philosophy of Science (Routledge, 2008) – το οποίο αποτέλεσε ένα από τα εξαίρετα ακαδημαϊκά βιβλία για το έτος 2008, σύμφωνα με το περιοδικό Choice. Επίσης, επιμελήθηκε (με τους Benjamin Hill και Henrik Lagerlund) τον τόμο Reconsidering Causal Powers: Conceptual and Historical Perspectives (Oxford University Press, 2021). Έργα του έχουν μεταφραστεί στα αραβικά, περσικά, γαλλικά, ισπανικά και πορτογαλικά. Έχει δώσει πάνω από 220 ομιλίες σε συνέδρια και σεμινάρια σε όλον τον κόσμο. |